Wzrost = ciągły dyskomfort? Czy aby na pewno???

              Wczoraj usłyszałam ciekawe zdanie: „Jak masz w życiu spokój, to znaczy, że się zatrzymałeś. Rozwój zawsze wiąże się z dyskomfortem”.

Jak zaczęłam o tym myśleć, to doszłam do wniosku, że to bardzo ciekawy program, który próbuje się nam na siłę wdrukować.

- Chcesz się rozwijać – cierp

- Chcesz wzrastać – przygotuj się na to, że będzie ciężko

- Chcesz coś osiągnąć – poświęcaj wszystko, bo jak poczujesz szczęście i zadowolenie – to już rozwojem nie jest…

Wiecie co, większych bzdur nie słyszałam dawno…

Jak ważna tu jest siła intencji….

Jak uważasz, że właściwy rozwój jest wprost proporcjonalny do tego z jaką siłą „dostajesz po tyłku”, to warto się zastanowić, jaki masz program i dlaczego za wszelką cenę masz czucie, że potrzebujesz dobrego dokopania, żeby się coś zmieniło.

A może przyczyna tego stanu tkwi w innym punkcie???

- Może masz trudność z tym, by doceniać to co masz, nie potrafisz się niczym cieszyć i ciągle Ci mało…

- Może za wszelką cenę chcesz być lepszy od swoich rodziców, bo podświadomie uważasz ich za „nieudaczników życiowych” i ciągle chcesz „być lepszy”?

- Może ktoś Ci wmówił, że wzrost to ciągłe cierpienie, bo wychodzenie ze sfery komfortu zawsze ma boleć…

- Może ktoś wmówił Ci, że żeby się rozwijać musisz poświęcać ciągle siebie, rodzinę, uczucia… Masz ciągle „gonić króliczka” poświęcać swoich bliskich i swoje potrzeby (np. snu i odpoczynku) bo ktoś Ci wmówił, że inaczej do niczego nie dojdziesz…

- Może to sam sobie stwarzasz ciągle kołowrotek i wrażenie ciągłego biegu, bo wtedy twój program jest spełniony (nie koniecznie to jesteś Ty)…

- A może to jeszcze jedna rzecz, która wcześniej mi uciekła: spojrzenie zupełnie z drugiego biegunu. Czyli to, że czujesz ciągle, że jesteś "ten gorszy", że "nic Ci nie wychodzi", "do niczego się nie nadajesz" i efekt tego jest taki, że wchodzisz w rolę "podnóżka wewnętrznego" w każdej sytuacji. Na zewnątrz uśmiech i tyranie do utraty tchu często, a na pewno pełnego wyczerpania (tylko po to by dostać choć maleńki "głask", bo mieć namiastkę podziwu i poważania) a w środku ciągła pretensja do siebie, że nie jesteś "dość jakiś". I wtedy gonisz ciągle, w tym przypadku: by za wszelką cenę dobić do osiągnięć innych, zapominając o szacunku do siebie, o swoim cennym wielkim potencjale, o swojej radości rozwoju swoich predyspozycji.

Tylko czy tymi drogami na pewno osiągniesz to co chcesz? Czy cena za to, co poświęciłeś, nie przewyższy końcowego efektu?  Czy kiedykolwiek odzyskasz potem stracony czas chociażby dorastania swoich dzieci, czy poświęconą dla „rozwoju” miłość?

A może warto spojrzeć na to z innej strony???

- Moją intencją jest, by moje wzrastanie było dla mnie radością.

- Moją intencją jest równowaga wewnętrzna.

- Moją intencją jest życie z wdzięcznością za to, co dostaję od życia.

- Moją intencją jest to, by cieszyć się każdą chwilą i wszystkim co mam.

- Moją intencją jest wzrost w miłości, szczęściu i zadowoleniu.

- Moją intencją jest to, że rozwój przychodzi mi lekko i przyjemnie

Czy to nie jest wtedy wzrost i rozwój?

JEST!!!

I o wiele przyjemniejszy według mnie niż ciągły ból…

Chyba, że Twoje wnętrze potrzebuje doświadczać ciągle cierpienia i dyskomfortów we wszystkim.

Zadaj sobie wtedy pytanie, czy to jest potrzeba Twojej duszy, czy to jest wdrukowany w Ciebie program, który miast cię rozwijać, ciągle ci dokopuje…

Może zdarzyło się tak, że przez tą drogę w ciągłym cierpieniu, nieświadomie dokopałeś innym tak, że ich żal do Ciebie odbija się w twojej rzeczywistości?

Może chęć bycia lepszym od wszystkich przysłania Ci całą resztę?

Może twój ciągły bieg, jest tak naprawdę tylko gonieniem króliczka, którego nigdy nie dogonisz, póki nie nauczysz się doceniać i szanować samego siebie i tego co masz…

Życzę Ci tego, byś rósł kwitnąc, a nie więdnąc ze zmęczenia i straty ważnych rzeczy po drodze.

Rozwój boleć NIE MUSI, ale jak dasz sobie taką intencję, to bolał BĘDZIE. Pamiętaj o tym...

Wsłuchaj się w siebie, naucz się czuć z serca, a właściwa droga wzrastania dla Ciebie na pewno się pokaże…